Oysa Sevmiştim Seni...

Oysa Sevmiştim Seni...



“Oysa sevmiştim seni” dememek için ne kadar da direndi bu aşk..
Ne cümlelerim vardı sana...
Heceleye heceleye bitiremediğim...
Sevgi sözcüklerim.
Cümlelerim de sen gibi kayıp gitti avucumdan.
Oysa sımsıkı sarılmıştım senli her bir heceye.
Oysa sevmiştim seni...
Sevmiştim işte!

Simdi yağmurlu gecelere perdemi kapıyorum.
Senli cümlelerimi tüketmek adına,
Bildiğim tüm sevgi sözcüklerini...
Susuyorum!
“Oysa sevmiştim seni...”
Dememek için, seni hiç sevmemiş olmayı diliyorum.

Herşeyinle, ismin ve cismin le tükeniyorsun bende her gece...
Bende bitiyorum seninle.
Yok..yok bu şiirde nafile..!
Bitiremiyorum... tüketemiyorum.
Öylesi bir yer açmışsın ki giderken..
Kendimi zorlamam boş.
ikinci el yalanlarım oluyorsun...
Söylerken dahi absürt geliyorlar kulağıma.
inanmıyorum artık seni kötüleyen yanıma…
Zırvalıyorum ha bire birşeyler,
Sonu;Sen.. Sen..Sen..! oluyor her kaoslu gecelerimin.

Her sabah adını hatırlamayım diye...
Binbir yalanlar üretiyotum.
“Sevmedim O´nu” diyorum...
“Tanımıyorum”!
Inanmanı beklerken bu yalanlarıma...
Söylediklerime ben dahi bi parça inanmıyorum.

Oysa sevmiştim seni...
Çıkarsız...
Yalansız...
Dolansız…
Oysa sevmiştim.. sevmiştim… sevmiştim seni.
Sevmiştim işte!



*ARZUHAL Z.G.K.*